Een zware weg naar het einde van de wereld.

Gisteravond wandelden we over het kathedraalsplein naar ons stekje.

Er was nog heel wat leven,dus we zetten ons even en er komt nog een man per fiets aan. Het was al na 21.00 uur.

Carloz was 4 dagen voordien vertrokken vanuit Lissabon en kwam doodmoe aan

na 625 km.

Dit wel met een minimum aan bagage (sober man), maar op een fiets die zeker 40 jaar oud was !

Als we hem proficiat wensen komen hem de tranen in de ogen. Aan de hand van zijn  (autowegen)kaart laat hij zijn gefietste weg zien. Er valt nog veel te vertellen,maar Carloz spreekt enkel Porugees,begrijpt wel wat Spaans,maar onze kennis is ontoereikend. Toch is  er de verbondenheid.

Een tip : indien er iemand de ambitie zou hebben om boeken vol te schrijven over pelgrimsverhalen:

zet je neer op het plein,kijk en luister ....  De inspiratie komt zo naar je toegewandeld !

Wij geraken aan de praat met John,een Engelsman. Hij is al meer dan 2 jaar op weg op de Camino !!!

Wij lazen verhalen dat er doorheen de geschiedenis mensen vertrokken naar Santiago maar nooit naar huis terug keerden. Ook dit blijkt nog actueel te zijn. John overleeft nu door de verkoop van zijn artisanaat en het meewerken in de albergues voor pelgrims.  Hij geeft ons nog wat tips voor onze trip naar zee !

Dus tot zover een aanvulling van gisteravond !

Vandaag dan na onze fietsloze dag van gisteren weer weg !

We zullen eens even naar zee fietsen ! We kunnen heel wat gerief achter laten bij onze gastvrouw.

Zelfs regenkledij nemen we niet mee. Het fietst zo toch wat gemakkelijker.

Vlot rijden we Santiago uit. We volgen een lange tijd de Camino Portugues,maar dan in de omgekeerde richting.
We krijgen nog meer respect voor Carloz, want aanvankelijk gaat het voor ons goed bergaf.

Maar dit blijft niet duren,we komen weer doorheen prachtige trajecten met eucalyptusbossen,we doorkruisen valleien met veel groententeelt. (kleine groene paprika's blijkt de specialiteit van Padros te zijn.) Met al dat klimmen hebben we al snel 400 hoogtemeters overwonnen.

We nemen onze middagrust aan de rand van een rivier.

We eten er de plaatselijke kaas bij ons brood. De gerookte versie smaakt heerlijk !

Als je bij een rivier vertrekt wil dit zeggen dat het weer zal stijgen ! Dit doet het dan ook weer lang en stevig. Als dan je eigen schaduw pal onder je fiets blijft bewegen en de temperaturen weer ruim de 30 graden overschrijden,vragen we ons af of dhr. Sweerman  (schrijver van het routeboekje) echt niets anders had weten te vinden .... Maar het is en blijft natuurlijk schoon om ons heen.

Na 86 km. komen we aan in Mazaricos. Hier komen ook de wandelpelgrims langs,dus zijn er albergues ! We houden halt bij de albergue Ponte Oliveira. Een spliksplinternieuw gebouw,sinds één maand open.

Het is een zeer oude hoeve waaraan er 5 jaar lang gewerkt werd voor de renovatie. Hier willen we bekomen van onze hete tocht om dan morgen nog de laatste km. af te werken naar zee !

Spreuk van de dag : Geduld,doorzettingsvermogen en transpiratie zijn een onovertrefbare combinatie tot succes . (Napoleon Hill)