Het losmaken van de dagelijkse sleur en tijd nemen om na te denken en tot jezelf te keren sprak me enorm aan

Een vijftien jaar geleden nodigde Martin mij uit om samen met enkele gasten van De Linde van Antwerpen naar Wéris te fietsen.  Een avontuur van 160 km.  Omdat ik graag een sportieve uitdaging aan ga was ik dadelijk bereid om mee te gaan. Tijdens die eerste tocht heb ik het mij wel beklaagd waar ik weer aan begonnen was.  Veel te veel bagage op mijn fiets en geen training maakte de tocht loodzwaar.  Maar de euforie van de aankomst doet je verlangen naar meer.  Een afspraak voor volgend jaar werd gemaakt en jaren na elkaar waren wij fietscompagnons op weg naar Wéris.  Nadien is Flip ons komen vervoegen en werden we een onafscheidelijk trio.

Toen het aangekondigd werd dat het vakantiehuis in Wéris zou verkocht worden hebben we de koppen bij elkaar gestoken en besloten we om een meerdaagse tocht door België te gaan maken.  Ons verste punt was toen Chimay.  Van het één komt het ander en zo waren we vertrokken voor meerder jaren kris-kras door België. TGV (Tournee Generale au Vélo) was geboren.

Martin had op onze eerste tocht een boek bij over Compostela en las elke avond een stukje voor. Dit leek ons een ultieme bestemming.  In de volgende jaren werd ik door veel opzoekwerk en het lezen van boeken en artikels meer en meer aangetrokken door deze pelgrimstocht. Het losmaken van de dagelijkse sleur en tijd nemen om na te denken en tot jezelf te keren sprak me enorm aan dat ik de stap waagde om mijn twee compagnons uit te nodigen om samen op stap te gaan.  Ik kan niet zeggen dat ze 1 minuut hebben moeten nadenken om mijn uitnodiging te aanvaarden.

En zo zijn dan de plannen gesmeed en de nodige voorbereidingen getroffen; toelating gevraagd om zo lang van het werk weg te kunnen zijn, fiets- en kampeermateriaal bekijken en bagage wikken en wegen.  Wat neem ik mee en vooral: wat laat ik thuis! We sloten ons aan bij het Vlaams genootschap van Compostela en volgden infodagen om alle mogelijke informatie te kunnen vergaren.

Het was mijn wens om voor mijn 50ste verjaardag in Santiago aan te komen.  Aangezien Flip op 4 dagen na 10 jaar ouder is dan ik, is zijn 60e verjaardag ook een mooie gelegenheid om ginder te vieren.

Als laatste wil ik Karin bedanken om mij de kans te geven. 45 Dagen weg zijn is geen evidentie en dat dit af en toe moeilijk zal zijn voor haar, daar ben ik me heel goed van bewust.
Dank je lieve schat. XXX

Bart

Ik vind “iets maken” van ‘t plezantste dat er is ...

Ik vind “iets maken” van ‘t plezantste dat er is en
ik vind “zoetigheid” van ‘t lekkerste dat er is.

Maar geen van beiden leiden naar lichamelijke gezondheid of lichaamsoefening…

Daarnaast kan ik me verscheidene oude mannen herinneren die we tegenkwamen terwijl ze op hun leeftijd nog tochten maakten. Daar zie ik erg naar op.

Ik wil een gezond leven en verlang eigenlijk van mezelf dat ik m’n lichaam geregeld oefen.

Geruime tijd liep ik relatief lange afstanden in bossen en dat werd hoe langer hoe plezanter.

Na een rugoperatie ging dat niet meer en koos ik voor langere tochten op een trekkingsfiets (zo met 4 fietstassen, dat heeft me steeds aangetrokken).

Om me “een beetje vast te zetten” sprak ik in 2010 met Martin en Bart af elk jaar een goeie toer samen te fietsen. Vanaf 2011 is den TGV (Toernee Generale au Vélo, want we zouden de grenzen van België afrijden met de fiets) actief. Om hen te kunnen volgen moest ‘k stevig oefenen en dat werd hoe langere hoe ontspannender en plezanter.

Bijkomend is het een goeie ervaring voor mij (met m’n hele leven vrouwelijke collega’s) eens onder 3 mannen op te trekken. Dat is toch wezenlijk “anders”.

Ooit kwam den Bart ermee voor zijn vijftigste naar Santiago te willen.Wij sprongen eigenlijk vlot op die kar. Sindsdien merken we hoe de Compostela tocht voor ons steeds belangrijker wordt.

En nog daarnaast:

’k ben niet meer kerkelijk, doch de christelijke waarden zoals naastenliefde, goed zijn voor mekaar, solidariteit,  vergevensgezindheid, …vind ik belangrijke levenskwaliteiten. Het zoeken naar zingeving en ook welke vorm ik daaraan geef houdt me bezig.

Tijdens de vele uren dat we met ons drietjes samen fietsten, merkten we dat we na enkele dagen vanzelf meer naar binnen keerden. We kwamen eigenaardige samenlopen van omstandigheden tegen (zoals héél geregeld compostelagangers en verwijzingen naar de Camino).

Ik ben heel benieuwd naar wat deze tocht ons zal brengen.

Hij komt dichter en dichter en wordt concreter en concreter.

Onlangs de “geloofsbrief” en ‘t “afstempelboekje” in de brievenbus, vorige zondag de “pelgrimszegen”, de nodige verlofdagen bekomen, oefentochten…

TOF !!!

Flip

Sinds gisteren voel ik me een beetje meer pelgrim ....

De camino? Het moet einde jaren 70 geweest zijn dat er in de reeks 'ommekaar' op de toenmalige BRT er door Bea Matterne en Mic Billet een reportage gebracht werd over OIKOTEN. Een project waarin jongeren binnen de bijzondere jeugdzorg van hun jeugdrechter de kans kregen om zich 'te bewijzen' door met enkele leeftijds- en lotgenoten samen de camino te doen. Als ze dit tot een goed einde brachten, kregen ze de kans om bij hun thuiskomst, hun eigen gang te gaan.

Een boeiend programma omwille van deze dubbele inhoud: de probleemjongeren en de camino.

Tot dan kende ik enkel Scherpenheuvel en Lourdes als bedevaartsoorden. Van Santiago De Compostela, Mekka, of zelfs Oostakker had ik toen nog nooit gehoord denk ik.

Maar de interesse voor deze tocht was gewekt ! En dan gebeurt het dat je af en toe wel eens iets hoort of leest over deze historische tocht en ontstaat er de idee : 'dat zou ik eens moeten doen...'

Fietsen gebeurde er doorheen de jaren wel. Stilaan was er een eigen 'route naar Wéris', ontstaan. Een tocht die ik vele jaren met verschillende compagnons mocht  fietsen.

Daar, in Wéris, ontstaat het plan om samen (met Flip en Bart) te gaan fietsen, een trektocht over meerdere dagen! 

In 2011 start onze eerste TGV, met in de bagage: een 'voorleesboek' : Onderweg naar Santiago, een camino van kunst, cultuur, legenden en verhalen. Een boek van Mireille Madou. Het werd een mooie tocht naar Chimay!

en er werd als eens gesproken over Santiago De Compostela!

Martin