Het losmaken van de dagelijkse sleur en tijd nemen om na te denken en tot jezelf te keren sprak me enorm aan

Een vijftien jaar geleden nodigde Martin mij uit om samen met enkele gasten van De Linde van Antwerpen naar Wéris te fietsen.  Een avontuur van 160 km.  Omdat ik graag een sportieve uitdaging aan ga was ik dadelijk bereid om mee te gaan. Tijdens die eerste tocht heb ik het mij wel beklaagd waar ik weer aan begonnen was.  Veel te veel bagage op mijn fiets en geen training maakte de tocht loodzwaar.  Maar de euforie van de aankomst doet je verlangen naar meer.  Een afspraak voor volgend jaar werd gemaakt en jaren na elkaar waren wij fietscompagnons op weg naar Wéris.  Nadien is Flip ons komen vervoegen en werden we een onafscheidelijk trio.

Toen het aangekondigd werd dat het vakantiehuis in Wéris zou verkocht worden hebben we de koppen bij elkaar gestoken en besloten we om een meerdaagse tocht door België te gaan maken.  Ons verste punt was toen Chimay.  Van het één komt het ander en zo waren we vertrokken voor meerder jaren kris-kras door België. TGV (Tournee Generale au Vélo) was geboren.

Martin had op onze eerste tocht een boek bij over Compostela en las elke avond een stukje voor. Dit leek ons een ultieme bestemming.  In de volgende jaren werd ik door veel opzoekwerk en het lezen van boeken en artikels meer en meer aangetrokken door deze pelgrimstocht. Het losmaken van de dagelijkse sleur en tijd nemen om na te denken en tot jezelf te keren sprak me enorm aan dat ik de stap waagde om mijn twee compagnons uit te nodigen om samen op stap te gaan.  Ik kan niet zeggen dat ze 1 minuut hebben moeten nadenken om mijn uitnodiging te aanvaarden.

En zo zijn dan de plannen gesmeed en de nodige voorbereidingen getroffen; toelating gevraagd om zo lang van het werk weg te kunnen zijn, fiets- en kampeermateriaal bekijken en bagage wikken en wegen.  Wat neem ik mee en vooral: wat laat ik thuis! We sloten ons aan bij het Vlaams genootschap van Compostela en volgden infodagen om alle mogelijke informatie te kunnen vergaren.

Het was mijn wens om voor mijn 50ste verjaardag in Santiago aan te komen.  Aangezien Flip op 4 dagen na 10 jaar ouder is dan ik, is zijn 60e verjaardag ook een mooie gelegenheid om ginder te vieren.

Als laatste wil ik Karin bedanken om mij de kans te geven. 45 Dagen weg zijn is geen evidentie en dat dit af en toe moeilijk zal zijn voor haar, daar ben ik me heel goed van bewust.
Dank je lieve schat. XXX

Bart